geçen üç aydan kısa kısa...

Şubat ayında okula başladım. haftanın 5 günü tüm gün gidiyorum. yaşımın erken olduğunu düşünen ve annemle babamı eleştiren herkesi utandırdığımı düşünüyorum :) çünkü okulumu çok seviyorum. :) ilk günden itibaren hiç bir zorluk yaşamadım. öğretmenlerimi de, arkadaşlarımı da, okulumu da çok seviyorum. öte yandan Anneannem ve dedemle geçirdiğim 20 ayımı çok özlüyorum.. o günlerimin ayrı bir güzelliği vardı... Bugün okula bu kadar rahat ayak uydurabildiysem bunda onların çok emeği var.... çünkü 20 ay sadece bakımımı üstlenmediler, kendine güvenen ne istediğini bilen bir birey olabilmem için kişiliğimi oluşturacak temel taşları da özenle bir bir yerine yerleştirdiler... teşkekkürler anneanneciğim, teşekkürler dedeciğim...
----------------

------------
ikinci yaşımı doldurduğumun ertesi günü tuvalet eğitimi almaya karar verdim. ilk defa büyük tuvaletimi kendi isteğim ile bana özel tahsis edilen lazımlığıma yaptım ardından babam ve annemle birlikte sifonu çekerek büyük tuvaletimi uzaklara uğurladık ve arkasından "day dayyyy" yaptık. o gün bugündür küçük büyük farketmiyor tuvaletim geldi mi kendim gidip işimi hallediyorum ancak temizlik için hala annemden destek alıyorum. Bu arada bezimden henüz tam anlamı ile vedalaşmaya hazır olmadığımı da itiraf etmem gerek. :) niyetim yazın bu işi sonuçlandırmak .... bakalım... kısmet...
-------------------
Konuşma denemelerim de fena gitmiyor... aslında derdimi 3 kelime ile çok rahat anlatabiliyorum ama annem ısrarla bana cümleler kurdurmaya çalışıyor... en çok kullandığım kelimelerim şunlar;
Mamicam ( yemicem)
abba ( ben yani ilsu)
Buaa ( buraya)
mama ( malum bildiğimiz mama)
dapma ( yapma)
bu nee ?
Açimmii ( açayım mı, kapatayım mı, açar mısın, kapatır mısın, )
olee ( oley)
Accaa ( şapka)
Daydayyy ( bye bye)
buma ( yok, kayıp, bulamıyorum vs..)
çeçiii ( çekil)
eyma ( elleme)
baba ( baba, dede)
anene ( Anneanne)
----------------
Okulda en küçük olduğum için herkes beni inanılmaz kolluyor, bazen ellerindeki nesneleri onları döverek ellerinden almaya çalışsam da :))..küçük olduğum için ve sanırım dayanılmaz bir cazibem olduğu için hiç seslerini çıkarmıyorlar :) Ben de büyüdüğüm zaman aynı şekilde benden küçüklere anlayışlı davranarak bana gösterilen bu hoşgörüyü boşa çıkmayacağım :)...

