31 Aralık 2007 Pazartesi

2007 benim için "ilk"ler yılıydı...

2007'nin benim için ayrı bir önemi var. Ne de olsa dünyaya bu yıl geldim. ilkler ile dolu bir yıldı benim için. 40.günümde ilk kez "agu"ladım. 4 aylıkken ilk kez döndüm. 4.5 aylıkken ilk dişlerim çıktı. 5.5 aylıkken ilk meyvamı yedim "şeftali". ilk kez 9. ayımda yürüdüm. bugünlerde "ba-ba-ba" ve "de-de-de"-"del-del-del" gibi hecelerle çevremdekileri heyecanlandırmakla meşgulüm :)
2008 yılında da tüm "güzel ilk"leri yaşamayı diliyorum. Aileme, vatanıma, en nihayetinde tüm dünyaya mutluluk, bereket, sağlık ve barış diliyorum. Hiç bir çocuk ağlamasın istiyorum. çok mu şey istiyorum...?

28 Aralık 2007 Cuma

yürümek ne kelime.....adeta koşturuyorum :)


hoop bir buradayım, hooop bir oradayım. pata pata yürüyorum artık. 21 Aralık 2007 tam 9 aylık olduğum gün sevdiklerime bir bayram hediyesi verdim. Sonrası çorap söküğü gibi geldi. önce bir adım sonra iki adım, şimdilerde 5 adım ve fazlasını atabiliyorum. yürümekle de kalmıyorum artık "ba-ba-ba-ba" diye heceliyorum da.
bu yazdıklarımı okuyunca sitemi niye eskisi kadar sık güncelleyemediğimi anlamışsınızdır sanırım :). çok işim var çünkü çook. Eh hem yürü hem hecele, kolay değil.

7 Aralık 2007 Cuma

felekten bir gün...

19 Kasım'da Anneme güzel bir doğum günü hediyesi verdim. üst dişlerimden sonra kesici dişlerim de patladı. artık sıralamanın ötesinde neredeyse yürüyorum sayılır. annem ellerimden tutmasa kendim de yürüyeceğim... Artık "hayır"ı ve "evet"i ve hatta inadına yapmayı da öğrenmeye başladım.
Aralık ayım oldukça hareketli başladı. 3 Aralık'ta Dedem ameliyat oldu. çok zor bir ameliyattı ama dedemin güçlü bir bünyesi olduğu için şükür ki atlattı. Dedemin ameliyat olduğu gün annem tüm gün hastanede olduğu için ben babamla felekten bir gün çaldım. tüm yasakların delindiği, evin alt üst edildiği, yemeklerin etrafa saçıldığı ve annemin eve gelmesine yakın bir saatte tüm suç aletlerin ortadan kaldırıldığı bir gün geçirdik babamla, Annem saat başı arayıp yoklama çektiyse de biz babamla hiç çaktırmadık yaptıklarımızı :). Gerçi akşam babamın pestili çıkmıştı ve ertesi gün bile kendine gelememişti ama olsun değerdi değil mi babişko?.
Dedemin iyi haberlerini alınca hepimizin keyfi de yerine geldi. Annem için çok zor bir haftaydı bu hafta. Ama ben öpücüklerim ile ( henüz öpmek yerine ağzımı açıp annemi yemeğe çalışıyorum) anneme moral verdim ve sanırım işe yaradı :)